خرید سرور مجازی قوی

نحوه تنظیم سهمیه های سیستم فایل در اوبونتو 20.04

معرفی

سهمیه ها برای محدود کردن مقدار فضای دیسکی که یک کاربر یا گروه می تواند در یک سیستم فایل استفاده کند استفاده می شود. بدون چنین محدودیت‌هایی، کاربر می‌تواند دیسک دستگاه را پر کند و برای سایر کاربران و خدمات مشکل ایجاد کند.

در این آموزش شما ابزارهای خط فرمان را برای ایجاد و بررسی سهمیه های دیسک نصب می کنید، سپس یک سهمیه برای یک کاربر نمونه تعیین می کنید.

پیش نیازها

این آموزش فرض می‌کند که شما وارد سرور اوبونتو 20.04 شده‌اید، با یک کاربر غیر ریشه و دارای sudo فعال، همانطور که در راه‌اندازی سرور اولیه با اوبونتو 20.04 توضیح داده شده است. تکنیک‌های این آموزش معمولاً باید روی توزیع‌های لینوکس به غیر از اوبونتو کار کنند، اما ممکن است نیاز به تطبیق داشته باشند.

مرحله 1 – نصب Quota Tools

برای تنظیم و بررسی سهمیه ها، ابتدا باید ابزارهای خط فرمان سهمیه را با استفاده از apt نصب کنید. ابتدا لیست بسته را به روز کنید، سپس بسته را نصب کنید:

sudo apt update
sudo apt install quota

با اجرای دستور quota و درخواست اطلاعات نسخه آن، می توانید تأیید کنید که ابزارها نصب شده اند:

quota –version

Output

Quota utilities version 4.05.
. . .

اگر خروجی شما شماره نسخه کمی متفاوت را نشان دهد خوب است.

بعد مطمئن شوید که ماژول های هسته مناسب برای نظارت بر سهمیه ها را دارید.

مرحله 2 – ماژول Quota Kernel را نصب کنید

اگر روی یک سرور مجازی مبتنی بر ابر هستید، نصب پیش‌فرض لینوکس اوبونتو ممکن است ماژول‌های هسته مورد نیاز برای پشتیبانی از مدیریت سهمیه را نداشته باشد. برای بررسی، از find برای جستجوی ماژول های quota_v1 و quota_v2 در فهرست /lib/modules/… استفاده می کنید:

find /lib/modules/ -type f -name ‘*quota_v*.ko*’

Output

/lib/modules/5.4.0-99-generic/kernel/fs/quota/quota_v2.ko
/lib/modules/5.4.0-99-generic/kernel/fs/quota/quota_v1.ko

نسخه هسته خود را – که در مسیرهای فایل بالا مشخص شده است – یادداشت کنید زیرا در مرحله بعد به آن نیاز خواهید داشت. احتمالاً متفاوت خواهد بود، اما تا زمانی که دو ماژول در لیست هستند، همه چیز آماده است و می توانید بقیه این مرحله را رد کنید.

اگر هیچ خروجی از دستور بالا دریافت نکردید، بسته linux-image-extra-virtual را نصب کنید:

sudo apt install linux-image-extra-virtual

مرحله 3 – گزینه های نصب فایل سیستم را به روز کنید

برای فعال کردن سهمیه ها در یک فایل سیستم خاص، باید آن را با چند گزینه مرتبط با سهمیه مشخص شده نصب کنید. می توانید این کار را با به روز رسانی ورودی سیستم فایل در فایل پیکربندی /etc/fstab انجام دهید. آن فایل nano یا ویرایشگر متن دلخواه خود را باز کنید:

sudo nano /etc/fstab

محتویات این فایل مشابه موارد زیر خواهد بود:

/etc/fstab

LABEL=cloudimg-rootfs   /        ext4   defaults        0 0
LABEL=UEFI      /boot/efi       vfat    defaults        0 0

این فایل fstab از یک سرور مجازی است. یک رایانه رومیزی یا لپ تاپ احتمالاً fstab کمی متفاوت خواهد داشت، اما در بیشتر موارد شما یک فایل سیستم / یا root خواهید داشت که تمام فضای دیسک شما را نشان می دهد.

خط برجسته نام دستگاه نصب شده، محل نصب آن، نوع سیستم فایل و گزینه های نصب مورد استفاده را نشان می دهد. صفر اول نشان می دهد که هیچ نسخه پشتیبان تهیه نمی شود و صفر دوم نشان می دهد که هیچ بررسی خطا در هنگام بوت انجام نمی شود.

با جایگزین کردن گزینه پیش فرض با گزینه های هایلایت شده زیر، خطی را که به سیستم فایل ریشه اشاره می کند، به روز کنید:

/etc/fstab

LABEL=cloudimg-rootfs   /        ext4   usrquota,grpquota        0 0
. . .

این تغییر به ما این امکان را می دهد که سهمیه های کاربر (usrquota) و گروهی (grpquota) را در سیستم فایل فعال کنیم. اگر فقط به یکی یا دیگری نیاز دارید، ممکن است گزینه استفاده نشده را کنار بگذارید. اگر در خط fstab شما از قبل به جای پیش‌فرض گزینه‌های فهرست شده بود، باید گزینه‌های جدید را به انتهای هر چیزی که از قبل وجود دارد اضافه کنید، مطمئن شوید که همه گزینه‌ها را با کاما و بدون فاصله از هم جدا کنید.

برای اعمال گزینه های جدید، فایل سیستم را مجدداً نصب کنید:

sudo mount -o remount /

در اینجا از پرچم -o برای عبور از گزینه remount استفاده می شود.

Output

mount: /etc/fstab: parse error

می توانید با مشاهده فایل /proc/mounts بررسی کنید که از گزینه های جدید برای نصب فایل سیستم استفاده شده است. در اینجا، از grep استفاده کنید تا فقط ورودی سیستم فایل ریشه در آن فایل را نشان دهید:

cat /proc/mounts | grep ‘ / ‘

Output

/dev/vda1 / ext4 rw,relatime,quota,usrquota,grpquota 0 0

به دو گزینه مشخص شده توجه کنید. اکنون که ابزارهای خود را نصب کرده اید و گزینه های سیستم فایل خود را به روز کرده اید، می توانید سیستم سهمیه را روشن کنید.

مرحله 4 – فعال کردن سهمیه ها

قبل از اینکه در نهایت سیستم سهمیه را روشن کنید، باید یک بار دستور quotacheck را به صورت دستی اجرا کنید:

sudo quotacheck -ugm /

این دستور فایل های /aquota.user و /aquota.group را ایجاد می کند. این فایل‌ها حاوی اطلاعاتی درباره محدودیت‌ها و استفاده از سیستم فایل هستند و قبل از روشن کردن نظارت بر سهمیه باید وجود داشته باشند. پارامترهای quotacheck مورد استفاده عبارتند از:

u: مشخص می کند که یک فایل سهمیه مبتنی بر کاربر باید ایجاد شود
g: نشان می دهد که یک فایل سهمیه مبتنی بر گروه باید ایجاد شود
m: نصب مجدد فایل سیستم را به عنوان فقط خواندنی در حین انجام محاسبه اولیه سهمیه ها غیرفعال می کند. نصب مجدد فایل سیستم به‌عنوان فقط خواندنی، در صورتی که کاربر به طور فعال فایل‌ها را در طول فرآیند ذخیره کند، نتایج دقیق‌تری به دست می‌دهد، اما در این راه‌اندازی اولیه ضروری نیست.
اگر نیازی به فعال کردن سهمیه‌های مبتنی بر کاربر یا گروه ندارید، می‌توانید گزینه quotacheck مربوطه را کنار بگذارید.

می توانید با فهرست کردن دایرکتوری ریشه تأیید کنید که فایل های مناسب ایجاد شده اند:

ls /

Output

aquota.group  bin   dev  home        initrd.img.old  lib64       media  opt   root  sbin  srv  tmp  var      vmlinuz.old
aquota.user   boot  etc  initrd.img  lib             lost+found  mnt    proc  run   snap  sys  usr  vmlinuz

اگر گزینه های u یا g را در دستور quotacheck وارد نکرده باشید، فایل مربوطه از بین خواهد رفت.

بعد، باید ماژول های سهمیه را به هسته لینوکس اضافه کنید. از طرف دیگر، می توانید برای انجام همان کار، سرور خود را مجددا راه اندازی کنید. در غیر این صورت، آنها را به صورت دستی اضافه کنید و نسخه هسته برجسته شده را با نسخه موجود در مرحله 2 جایگزین کنید:

sudo modprobe quota_v1 -S 5.4.0-99-generic
sudo modprobe quota_v2 -S 5.4.0-99-generic

اکنون برای روشن کردن سیستم سهمیه آماده هستید:

sudo quotaon -v /

quotaon Output

/dev/vda1 [/]: group quotas turned on
/dev/vda1 [/]: user quotas turned on

سرور شما اکنون در حال نظارت و اجرای سهمیه ها است، اما ما هنوز هیچ کدام را تنظیم نکرده ایم! در مرحله بعد یک سهمیه دیسک برای یک کاربر تعیین می کنید.

مرحله 5 – پیکربندی سهمیه ها برای یک کاربر

چند راه برای تعیین سهمیه برای کاربران یا گروه ها وجود دارد. در اینجا، نحوه تنظیم سهمیه ها با هر دو دستور edquota و setquota را بررسی خواهید کرد.

استفاده از edquota برای تعیین سهمیه کاربر

از دستور edquota برای ویرایش سهمیه ها استفاده کنید. بیایید سهمیه کاربر سامی نمونه شما را ویرایش کنیم:

sudo edquota -u sammy

گزینه -u مشخص می کند که این سهمیه کاربری است که شما در حال ویرایش آن هستید. اگر می خواهید سهمیه یک گروه را به جای آن ویرایش کنید، از گزینه -g در جای خود استفاده کنید.

با این کار، فایلی در ویرایشگر متن پیش‌فرض شما باز می‌شود، مشابه اینکه crontab -e یک فایل موقت را برای ویرایش شما باز می‌کند. فایل شبیه به این خواهد بود:

Disk quotas for user sammy (uid 1000):
  Filesystem                   blocks       soft       hard     inodes     soft     hard
  /dev/vda1                        40          0          0         13        0        0

این نام کاربری و uid، سیستم‌های فایلی که سهمیه‌هایی را روی آن‌ها فعال کرده‌اند، و محدودیت‌ها و محدودیت‌های مبتنی بر بلوک و inode را فهرست می‌کند. تعیین یک سهمیه مبتنی بر inode تعداد فایل‌ها و دایرکتوری‌هایی را که کاربر می‌تواند ایجاد کند، بدون توجه به میزان فضای دیسکی که استفاده می‌کند، محدود می‌کند. اکثر مردم سهمیه های مبتنی بر بلوک را می خواهند، که به طور خاص استفاده از فضای دیسک را محدود می کند. این چیزی است که شما پیکربندی خواهید کرد.

هر نوع سهمیه به شما امکان می دهد هم حد نرم و هم حد سخت را تعیین کنید. هنگامی که کاربر از حد نرمال فراتر می رود، بیش از سهمیه است، اما فوراً از مصرف فضای بیشتر یا inode جلوگیری نمی شود. در عوض، مقداری آزادی عمل داده می‌شود: کاربر به‌طور پیش‌فرض هفت روز فرصت دارد تا استفاده از دیسک خود را تحت محدودیت نرم‌افزاری بازگرداند. در پایان مهلت هفت روزه، اگر کاربر همچنان از حد نرمال فراتر باشد، به عنوان محدودیت سخت تلقی می شود. محدودیت سخت کمتر بخشنده است: تمام ایجاد بلوک ها یا اینودهای جدید بلافاصله با رسیدن به حد سخت مشخص شده متوقف می شود. این به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی فضای دیسک کاملاً خالی است: نوشتن با مشکل مواجه می‌شود، فایل‌های موقت ایجاد نمی‌شوند و کاربر هنگام انجام کارهای رایج هشدارها و خطاها را مشاهده می‌کند.

بیایید کاربر سامی شما را به‌روزرسانی کنیم تا سهمیه بلوکی با محدودیت نرم افزاری 100 مگابایتی و محدودیت سخت 110 مگابایتی داشته باشد:

Disk quotas for user sammy (uid 1000):
  Filesystem                   blocks       soft       hard     inodes     soft     hard
  /dev/vda1                        40       100M       110M         13        0        0

ذخیره کنید و فایل را ببندید. برای بررسی سهمیه جدید می توانید از دستور quota استفاده کنید:

sudo quota -vs sammy

Output

Disk quotas for user sammy (uid 1000):
     Filesystem   space   quota   limit   grace   files   quota   limit   grace
      /dev/vda1     40K    100M    110M              13       0       0

این فرمان وضعیت سهمیه فعلی شما را خروجی می دهد و نشان می دهد که سهمیه شما 100M است در حالی که حد شما 110M است. این به ترتیب با محدودیت های نرم و سخت مطابقت دارد.

استفاده از setquota برای تعیین سهمیه کاربر

برخلاف edquota، setquota اطلاعات سهمیه کاربر شما را در یک دستور، بدون مرحله ویرایش تعاملی، به‌روزرسانی می‌کند. شما نام کاربری و محدودیت‌های نرم و سخت را برای سهمیه‌های مبتنی بر بلوک و inode و در نهایت سیستم فایل برای اعمال سهمیه در موارد زیر مشخص خواهید کرد:

sudo setquota -u sammy 200M 220M 0 0 /

دستور بالا محدودیت های سهمیه مبتنی بر بلوک سامی را به 200 مگابایت و 220 مگابایت دوبرابر می کند. 0 0 برای محدودیت های نرم و سخت مبتنی بر inode نشان می دهد که آنها تنظیم نشده باقی می مانند. این مورد نیاز است حتی اگر هیچ سهمیه مبتنی بر inode تنظیم نکنید.

یک بار دیگر از دستور quota برای بررسی کار خود استفاده کنید:

sudo quota -vs sammy

Output

Disk quotas for user sammy (uid 1000):
     Filesystem   space   quota   limit   grace   files   quota   limit   grace
      /dev/vda1     40K    200M    220M              13       0       0

اکنون که مقداری سهمیه تعیین کرده اید، بیایید نحوه تولید یک گزارش سهمیه را دریابیم.

مرحله 6 – ایجاد گزارش های سهمیه

برای ایجاد گزارشی در مورد استفاده از سهمیه فعلی برای همه کاربران در یک فایل سیستم خاص، از دستور repquota استفاده کنید:

sudo repquota -s /

Output

*** Report for user quotas on device /dev/vda1
Block grace time: 7days; Inode grace time: 7days
                        Space limits                File limits
User            used    soft    hard  grace    used  soft  hard  grace
----------------------------------------------------------------------
root      --   1696M      0K      0K          75018     0     0
daemon    --     64K      0K      0K              4     0     0
man       --   1048K      0K      0K             81     0     0
nobody    --   7664K      0K      0K              3     0     0
syslog    --   2376K      0K      0K             12     0     0
sammy     --     40K    200M    220M             13     0     0

در این مثال شما در حال تولید یک گزارش برای فایل سیستم / root هستید. دستور -s به repquota می گوید که در صورت امکان از اعداد قابل خواندن توسط انسان استفاده کند. تعداد کمی از کاربران سیستم لیست شده اند که احتمالاً هیچ سهمیه ای به طور پیش فرض ندارند. سامی کاربر شما با مقادیر استفاده شده و محدودیت های نرم و سخت در پایین لیست شده است.

همچنین به Block grace time: 7days callout و ستون grace توجه کنید. اگر کاربر شما بیش از حد نرمال بود، ستون grace نشان می دهد که چقدر زمان برای بازگشت به زیر محدودیت باقی مانده است.

مرحله 7 – پیکربندی یک دوره مهلت برای بیش از حد

می توانید دوره زمانی را که کاربر مجاز است بالاتر از حد نرمال شناور باشد، پیکربندی کنید. برای این کار از دستور setquota استفاده کنید:

sudo setquota -t 864000 864000 /

دستور بالا هر دو زمان grace block و inode را روی 864000 ثانیه یا 10 روز تنظیم می کند. این تنظیم برای همه کاربران اعمال می‌شود و هر دو مقدار باید ارائه شوند حتی اگر از هر دو نوع سهمیه استفاده نمی‌کنید (block در مقابل inode).

توجه داشته باشید که مقادیر باید در ثانیه مشخص شوند.

دوباره repquota را اجرا کنید تا بررسی کنید که آیا تغییرات اعمال شده اند:

sudo repquota -s /

Output

Block grace time: 10days; Inode grace time: 10days
. . .

تغییرات باید بلافاصله در خروجی repquota منعکس شود.

نتیجه

در این آموزش شما ابزارهای خط فرمان سهمیه را نصب کردید، تأیید کردید که هسته لینوکس شما می‌تواند سهمیه‌های نظارت را انجام دهد، یک سهمیه مبتنی بر بلوک برای یک کاربر تنظیم کردید، و گزارشی در مورد استفاده از سهمیه سیستم فایل خود ایجاد کردید.

پیوست: پیام های خطای رایج مربوط به سهمیه

موارد زیر برخی از خطاهای رایجی است که ممکن است هنگام تنظیم و دستکاری سهمیه سیستم فایل مشاهده کنید.

quotaon Output

quotaon: cannot find //aquota.group on /dev/vda1 [/]
quotaon: cannot find //aquota.user on /dev/vda1 [/]

این خطایی است که ممکن است در صورت تلاش برای روشن کردن سهمیه ها (با استفاده از quotaon) قبل از اجرای فرمان quotacheck اولیه، مشاهده کنید. دستور quotacheck فایل های سهمیه یا سهمیه مورد نیاز برای روشن کردن سیستم سهمیه را ایجاد می کند. برای اطلاعات بیشتر به مرحله 4 مراجعه کنید.

quotaon Output

quotaon: using //aquota.group on /dev/vda1 [/]: No such process
quotaon: Quota format not supported in kernel.
quotaon: using //aquota.user on /dev/vda1 [/]: No such process
quotaon: Quota format not supported in kernel.

این خطای quotaon به ما می گوید که هسته شما از سهمیه ها پشتیبانی نمی کند، یا حداقل از نسخه صحیح پشتیبانی نمی کند (هر دو نسخه quota_v1 و quota_v2 وجود دارد). این بدان معناست که ماژول های هسته مورد نیاز شما نصب نشده اند یا به درستی بارگذاری نمی شوند. در سرور اوبونتو، محتمل‌ترین دلیل این امر استفاده از یک تصویر نصب شده بر روی یک سرور مجازی مبتنی بر ابر است.

اگر اینطور است، با نصب بسته لینوکس-تصویر-اکسترا-مجازی با apt قابل رفع است. برای جزئیات بیشتر به مرحله 2 مراجعه کنید.

اگر این خطا پس از نصب ادامه داشت، مرحله 4 را مرور کنید. مطمئن شوید که یا به درستی از دستورات modprobe استفاده کرده اید، یا اگر این گزینه برای شما مناسب است، سرور خود را راه اندازی مجدد کرده اید.

quota Output

quota: Cannot open quotafile //aquota.user: Permission denied
quota: Cannot open quotafile //aquota.user: Permission denied
quota: Cannot open quotafile //quota.user: No such file or directory

اگر quota را اجرا کنید و کاربر فعلی شما مجوز خواندن فایل های سهمیه سیستم فایل شما را نداشته باشد، این خطایی است که مشاهده خواهید کرد. شما (یا مدیر سیستم شما) باید مجوزهای فایل را به درستی تنظیم کنید یا هنگام اجرای دستوراتی که نیاز به دسترسی به فایل سهمیه دارند از sudo استفاده کنید.

https://vpsgol.net/product/vps-germany/

https://vpsgol.net/product/vps-usa/

https://vpsgol.net/product/vps-france/

https://vpsgol.net/product/vps-canada/

https://vpsgol.net/product/vps-poland/

https://vpsgol.net/product/vps-netherlands/

https://vpsgol.net/product/vps-england/

برچسب‌ها:اتصال به سرور مجازی, خرید سرور مجازی, خرید سرور مجازی فرانسه, خرید سرور مجازی قوی, دستور edquota, سرور اوبونتو 20.04, سرور مجازی, لینوکس, ماژول Quota Kernel, نصب Quota Tools

۰ نظر

behnam gol mohamadi

نحوه استفاده از MongoDB در یک برنامه Flask

ورود به سایت

معرفی

در برنامه های تحت وب، معمولاً به یک پایگاه داده نیاز دارید که مجموعه ای سازمان یافته از داده ها است. شما از یک پایگاه داده برای ذخیره و نگهداری داده های پایدار استفاده می کنید که می توانند به طور موثر بازیابی و دستکاری شوند. به عنوان مثال، در یک برنامه رسانه های اجتماعی، شما یک پایگاه داده دارید که در آن داده های کاربر (اطلاعات شخصی، پست ها، نظرات، دنبال کنندگان) به گونه ای ذخیره می شود که می توان به طور موثر دستکاری کرد. بسته به شرایط و شرایط مختلف می‌توانید داده‌ها را به پایگاه داده اضافه کنید، آن‌ها را بازیابی کنید، تغییر دهید یا حذف کنید. در یک برنامه وب، این الزامات ممکن است یک کاربر باشد که یک پست جدید اضافه می کند، یک پست را حذف می کند یا حساب خود را حذف می کند، که ممکن است پست های آنها را حذف کند یا نکند. اقداماتی که برای دستکاری داده ها انجام می دهید به ویژگی های خاصی در برنامه شما بستگی دارد. به عنوان مثال، ممکن است نخواهید کاربران پست هایی بدون عنوان اضافه کنند.

Flask یک چارچوب وب سبک وزن پایتون است که ابزارها و ویژگی های مفیدی را برای ایجاد برنامه های کاربردی وب در زبان پایتون ارائه می دهد. MongoDB یک برنامه پایگاه داده NoSQL برای همه منظوره، سند محور است که از اسناد JSON مانند برای ذخیره داده ها استفاده می کند. برخلاف روابط جدولی که در پایگاه‌های اطلاعاتی رابطه‌ای استفاده می‌شود، اسناد JSON مانند امکان ایجاد طرح‌واره‌های انعطاف‌پذیر و پویا را در عین سادگی حفظ می‌کنند. به طور کلی، پایگاه های داده NoSQL توانایی مقیاس افقی را دارند که آنها را برای داده های بزرگ و برنامه های بلادرنگ مناسب می کند.

در این آموزش، شما یک برنامه وب لیست کارهای کوچک می سازید که نحوه استفاده از کتابخانه PyMongo را نشان می دهد، یک درایور پایگاه داده MongoDB که به شما امکان می دهد با پایگاه داده MongoDB خود در پایتون تعامل داشته باشید. شما از آن با Flask برای انجام کارهای اساسی مانند اتصال به یک سرور پایگاه داده، ایجاد مجموعه هایی که گروهی از اسناد را در MongoDB ذخیره می کنند، درج داده ها در یک مجموعه، و بازیابی و حذف داده ها از یک مجموعه استفاده خواهید کرد.

پیش نیازها

یک محیط برنامه نویسی محلی Python 3، آموزش توزیع خود را در نحوه نصب و راه اندازی یک محیط برنامه نویسی محلی برای سری Python 3 دنبال کنید. در این آموزش ما دایرکتوری پروژه خود را flask_app می نامیم.
MongoDB روی دستگاه محلی شما نصب شده است. راهنمای نحوه نصب MongoDB در اوبونتو 20.04 را برای تنظیم پایگاه داده MongoDB خود دنبال کنید.
درک مفاهیم پایه فلاسک، مانند مسیرها، توابع مشاهده، و الگوها. اگر با Flask آشنایی ندارید، نحوه ایجاد اولین برنامه وب خود با استفاده از Flask و Python و نحوه استفاده از الگوها در یک برنامه Flask را بررسی کنید.
درک مفاهیم اولیه HTML برای آگاهی از پیشینه، می‌توانید مجموعه آموزش نحوه ساخت یک وب‌سایت با HTML را مرور کنید.

مرحله 1 – راه اندازی PyMongo و Flask

در این مرحله Flask و کتابخانه PyMongo را نصب خواهید کرد.

با فعال شدن محیط مجازی، از pip برای نصب Flask و PyMongo استفاده کنید:

pip install Flask pymongo

پس از اتمام نصب با موفقیت، در انتهای خروجی خطی مشابه شکل زیر مشاهده خواهید کرد:

Output

Successfully installed Flask-2.0.2 Jinja2-3.0.3 MarkupSafe-2.0.1 Werkzeug-2.0.2 click-8.0.3 itsdangerous-2.0.1 pymongo-4.0.1

اکنون که بسته های پایتون مورد نیاز را نصب کرده اید، به سرور MongoDB خود متصل می شوید و یک مجموعه ایجاد می کنید.

مرحله 2 – اتصال به سرور MongoDB و ایجاد یک مجموعه

در این مرحله، از کتابخانه PyMongo برای ایجاد یک کلاینت استفاده می‌کنید که از آن برای تعامل با سرور MongoDB، ایجاد یک پایگاه داده، و سپس ایجاد مجموعه‌ای برای ذخیره کارهای خود استفاده می‌کنید.

با فعال بودن محیط برنامه نویسی خود، فایلی به نام app.py را برای ویرایش در پوشه flask_app خود باز کنید:

nano app.py

این فایل کلاس و راهنماهای لازم را از Flask و کتابخانه PyMongo وارد می کند. شما با سرور MongoDB خود برای ایجاد یک پایگاه داده و ایجاد مجموعه ای برای کارها تعامل خواهید داشت. کد زیر را به app.py اضافه کنید:

flask_app/app.py

from flask import Flask
from pymongo import MongoClient

app = Flask(__name__)

client = MongoClient('localhost', 27017)

db = client.flask_db
todos = db.todos

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در اینجا شما کلاس Flask را وارد می کنید، که از آن برای ایجاد یک نمونه برنامه کاربردی Flask به نام app استفاده می کنید.

شما MongoClient را وارد می کنید که از آن برای ایجاد یک شی کلاینت برای نمونه MongoDB به نام کلاینت استفاده می کنید، که به شما امکان می دهد با سرور MongoDB خود ارتباط برقرار کنید و با آن تعامل داشته باشید. وقتی MongoClient را نمونه‌سازی می‌کنید، آن را به میزبان سرور MongoDB خود، که در مورد ما localhost است، و پورت را که در اینجا 27017 است، منتقل می‌کنید.

سپس از نمونه مشتری برای ایجاد یک پایگاه داده MongoDB به نام flask_db استفاده می کنید و یک مرجع به آن را در متغیری به نام db ذخیره می کنید.

سپس مجموعه ای به نام todos در پایگاه داده flask_db با استفاده از متغیر db ایجاد می کنید. مجموعه ها گروهی از اسناد را در MongoDB ذخیره می کنند، مانند جداول در پایگاه های داده رابطه ای.

در MongoDB، پایگاه داده ها و مجموعه ها با تنبلی ایجاد می شوند. این به این معنی است که حتی اگر فایل app.py را اجرا کنید، تا زمانی که اولین سند ایجاد نشود، هیچ یک از کدهای مربوط به پایگاه داده اجرا نخواهد شد. شما یک برنامه کوچک Flask با صفحه ای ایجاد خواهید کرد که به کاربران اجازه می دهد در مرحله بعد اسناد todo را در مجموعه کارهای شما وارد کنند. هنگامی که اولین سند todo اضافه شد، پایگاه داده flask_db و مجموعه todos در سرور MongoDB شما ایجاد می شود.

برای دریافت لیستی از پایگاه های داده فعلی خود، یک ترمینال جدید باز کنید و پوسته mongo را با استفاده از دستور زیر راه اندازی کنید:

mongo

یک اعلان باز می شود، می توانید پایگاه داده خود را با استفاده از دستور زیر بررسی کنید:

show dbs

خروجی، اگر نصب جدیدی از MongoDB باشد، مدیریت، پیکربندی و پایگاه داده محلی را فهرست می کند.

متوجه خواهید شد که flask_db هنوز وجود ندارد. پوسته مونگو را در پنجره ترمینال بگذارید و به مرحله بعد ادامه دهید.

مرحله 3 – ایجاد یک صفحه وب برای افزودن و نمایش کارها

در این مرحله، یک صفحه وب با یک فرم وب ایجاد می‌کنید که به کاربران اجازه می‌دهد تا کارها را اضافه کرده و در همان صفحه نمایش دهند.

با فعال بودن محیط برنامه نویسی، فایل app.py خود را برای ویرایش باز کنید:

nano app.py

ابتدا موارد وارداتی زیر را از فلاسک اضافه کنید:

flask_app/app.py

from flask import Flask, render_template, request, url_for, redirect
from pymongo import MongoClient

# ...

در اینجا، تابع render_template() کمکی را که برای رندر یک قالب HTML استفاده می کنید، شی درخواست برای دسترسی به داده هایی که کاربر ارسال می کند، تابع url_for() برای تولید URL و تابع redirect() برای تغییر مسیر کاربر وارد می کنید. پس از افزودن یک کار به صفحه فهرست بازگردید.

سپس مسیر زیر را در انتهای فایل اضافه کنید:

flask_app/app.py

# ...


@app.route('/', methods=('GET', 'POST'))
def index():
    return render_template('index.html')

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در این مسیر، تاپل (“GET”، “POST”) را به پارامتر متد ارسال می کنید تا درخواست های GET و POST را مجاز کنید. درخواست های GET برای بازیابی داده ها از سرور استفاده می شود. درخواست های POST برای ارسال داده ها به یک مسیر خاص استفاده می شود. به طور پیش فرض، فقط درخواست های GET مجاز هستند. هنگامی که کاربر برای اولین بار مسیر / را با استفاده از یک درخواست GET درخواست می کند، یک فایل الگو به نام index.html ارائه می شود. شما بعداً این مسیر را برای رسیدگی به درخواست‌های POST برای زمانی که کاربران فرم وب را برای ایجاد کارهای جدید پر کرده و ارسال می‌کنند، ویرایش خواهید کرد.

سپس یک پوشه templates در پوشه flask_app خود و الگوی index.html که در مسیر قبلی به آن اشاره کردید ایجاد کنید:

mkdir templates
nano templates/index.html

کد زیر را داخل فایل index.html اضافه کنید:

flask_app/templates/index.html

<!DOCTYPE html>
<html lang="en">
<head>
    <meta charset="UTF-8">
    <title>FlaskApp</title>
    <style>
        .todo {
            padding: 20px;
            margin: 10px;
            background-color: #eee;
        }
    </style>
</head>
<body>
    <h1>FlaskTODO</h1>
    <hr>
    <div class="content">
    <form method="post">
        <p>
            <b><label for="content">Todo content</label></b>
        </p>
        <p>
            <input type="text" name="content"
                placeholder="Todo Content"></input>
        </p>

        <p>
            <b><label for="degree">Degree</label></b>
        </p>
        <p>
            <input id="degree-0" name="degree" required type="radio" value="Important">
            <label for="degree-0">Important</label>
        </p>
        <p>
            <input id="degree-1" name="degree" required type="radio" value="Unimportant">
            <label for="degree-1">Unimportant</label>
        </p>
        <button type="submit">Submit</button>
    </form>
    </div>
</body>
</html>

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در اینجا شما یک صفحه اصلی HTML با عنوان، چند سبک، عنوان و یک فرم وب دارید. در فرم وب، ویژگی متد را برای ارسال نشان می دهید که فرم درخواست POST ارسال می کند. شما یک فیلد ورودی متنی برای محتوای todo با محتوای نام دارید که برای دسترسی به داده های عنوان در مسیر / از آن استفاده می کنید. شما همچنین دو دکمه رادیویی HTML با درجه نام دارید که به کاربر امکان می‌دهد درجه اهمیت هر مورد را مشخص کند: آنها می‌توانند گزینه مهم یا گزینه غیرممکن را هنگام ایجاد کار انتخاب کنند. در آخر، شما یک دکمه ارسال در انتهای فرم دارید.

در حالی که در دایرکتوری flask_app خود با محیط مجازی فعال هستید، با استفاده از متغیر محیطی FLASK_APP به Flask در مورد برنامه (در این مورد app.py) بگویید. سپس متغیر محیطی FLASK_ENV را روی توسعه تنظیم کنید تا برنامه در حالت توسعه اجرا شود و به دیباگر دسترسی پیدا کنید. برای اطلاعات بیشتر در مورد اشکال زدا Flask، به نحوه رسیدگی به خطاها در یک برنامه فلاسک مراجعه کنید. برای این کار از دستورات زیر استفاده کنید:

export FLASK_APP=app
export FLASK_ENV=development

بعد، برنامه را اجرا کنید:

flask run

با اجرای سرور توسعه، با استفاده از مرورگر خود از URL زیر دیدن کنید:

http://127.0.0.1:5000/

صفحه فهرست را با یک فیلد ورودی برای محتوای todo، دو دکمه رادیویی برای درجه اهمیت و یک دکمه ارسال خواهید دید.

برای اطلاعات بیشتر در مورد فرم های وب، نحوه استفاده از فرم های وب در یک برنامه فلاسک را ببینید. برای یک روش پیشرفته تر و ایمن تر برای مدیریت فرم های وب، به نحوه استفاده و اعتبارسنجی فرم های وب با Flask-WTF مراجعه کنید.

اگر فرم را پر کنید و ارسال کنید، با ارسال یک درخواست POST به سرور، هیچ اتفاقی نمی افتد زیرا شما درخواست های POST را در مسیر / رسیدگی نکرده اید.

سرور را در حال اجرا بگذارید و یک پنجره ترمینال جدید باز کنید.

برای رسیدگی به درخواست POST که کاربر ارسال می کند، app.py را باز کنید، آنها را به مجموعه کارها اضافه کنید و در صفحه فهرست نمایش دهید:

nano app.py

مسیر / را به شکل زیر ویرایش کنید:

flask_app/app.py

@app.route('/', methods=('GET', 'POST'))
def index():
    if request.method=='POST':
        content = request.form['content']
        degree = request.form['degree']
        todos.insert_one({'content': content, 'degree': degree})
        return redirect(url_for('index'))

    all_todos = todos.find()
    return render_template('index.html', todos=all_todos)

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در این تغییرات، شما درخواست های POST را در داخل شرط if request.method == ‘POST’ مدیریت می کنید. شما محتوای todo و درجه اهمیتی که کاربر ارسال می کند را از شی request.form استخراج می کنید.

شما از متد insert_one() در مجموعه todos برای اضافه کردن یک سند todo به آن استفاده می کنید. شما داده‌های todo را در فرهنگ لغت پایتون ارائه می‌دهید، «محتوا» را روی مقداری که کاربر در قسمت متن برای محتوای todo ارسال کرده است، تنظیم می‌کنید و کلید «درجه» را روی مقدار دکمه رادیویی که کاربر انتخاب می‌کند، تنظیم می‌کنید. سپس به صفحه فهرست هدایت می‌شوید، که صفحه را تازه می‌کند و آیتم جدید اضافه شده را نمایش می‌دهد.

برای نمایش تمام کارهای ذخیره شده، از متد find() خارج از کدی که مسئول رسیدگی به درخواست‌های POST است استفاده می‌کنید، که تمام اسناد todo موجود در مجموعه todos را برمی‌گرداند. کارهایی را که از پایگاه داده دریافت می کنید در متغیری به نام all_todos ذخیره می کنید و سپس فراخوانی تابع render_template() را ویرایش می کنید تا لیست اسناد todo را به قالب index.html منتقل کنید، که در قالب در متغیری به نام موجود خواهد بود. کارها

اگر صفحه فهرست را بازخوانی کنید، ممکن است پیامی از مرورگر دریافت کنید که از شما می خواهد ارسال مجدد فرم را تأیید کنید. اگر بپذیرید، مورد todo که قبلاً قبل از رسیدگی به درخواست‌های POST ارسال کرده‌اید، سپس به پایگاه داده اضافه می‌شود، زیرا کد رسیدگی به فرم‌ها اکنون در مسیر وجود دارد.

از آنجایی که صفحه فهرست هنوز کدی برای نمایش موارد انجام کار ندارد، موردی که اضافه کردید قابل مشاهده نخواهد بود. اگر به مرورگر اجازه ارسال مجدد فرم شما را داده‌اید، می‌توانید با باز کردن پوسته مونگو و اتصال به پایگاه داده flask_db با استفاده از دستور زیر، داده‌های تازه اضافه شده را مشاهده کنید:

use flask_db

سپس از تابع find() برای دریافت همه موارد todo در پایگاه داده استفاده کنید:

db.todos.find()

اگر داده‌ای دوباره ارسال شد، آن را اینجا در خروجی خود خواهید دید.

سپس، قالب index.html را باز کنید تا محتویات لیست کارهایی که به آن ارسال کرده اید نمایش داده شود:

nano templates/index.html

فایل را با اضافه کردن یک شکست <hr> و یک حلقه Jinja برای بعد از فرم ویرایش کنید، به طوری که فایل به شکل زیر باشد:

flask_app/templates/index.html

<!DOCTYPE html>
<html lang="en">
<head>
    <meta charset="UTF-8">
    <title>FlaskApp</title>
    <style>
        .todo {
            padding: 20px;
            margin: 10px;
            background-color: #eee;
        }
    </style>
</head>
<body>
    <h1>FlaskTODO</h1>
    <hr>
    <div class="content">
    <form method="post">
        <p>
            <b><label for="content">Todo content</label></b>
        </p>
        <p>
            <input type="text" name="content"
                placeholder="Todo Content"></input>
        </p>

        <p>
            <b><label for="degree">Degree</label></b>
        </p>
        <p>
            <input id="degree-0" name="degree" required type="radio" value="Important">
            <label for="degree-0">Important</label>
        </p>
        <p>
            <input id="degree-1" name="degree" required type="radio" value="Unimportant">
            <label for="degree-1">Unimportant</label>
        </p>
        <button type="submit">Submit</button>
    </form>
    <hr>
    {% for todo in todos %}
        <div class="todo">
            <p>{{ todo['content'] }} <i>({{ todo['degree']}})</i></p>
        </div>
    {% endfor %}

    </div>
</body>
</html>

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در این فایل، یک تگ <hr> اضافه می‌کنید تا فرم وب و لیست کارها را جدا کنید.

شما از یک حلقه for در خط {% for todo in todos %} برای عبور از هر مورد در لیست کارها استفاده می کنید. شما محتوای todo و درجه اهمیت را در یک تگ <p> نمایش می دهید.

اکنون صفحه فهرست خود را بازخوانی کنید، فرم وب را پر کنید و آن را ارسال کنید. کارهایی که اضافه کردید را در زیر فرم خواهید دید. در مرحله بعد، دکمه ای اضافه می کنید که به کاربران اجازه می دهد کارهای موجود را حذف کنند.

مرحله 4 – حذف Todos

در این مرحله، مسیری را اضافه می‌کنید که به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک دکمه، کارها را حذف کنند.

ابتدا، یک مسیر /id/delete جدید اضافه می‌کنید که درخواست‌های POST را می‌پذیرد. تابع view delete() جدید شما شناسه کاری را که باید از URL حذف شود دریافت می کند، سپس از آن شناسه برای حذف آن استفاده کنید.

برای حذف یک todo، شناسه آن را به عنوان یک رشته دریافت می‌کنید و باید قبل از ارسال آن به روش حذف مجموعه، آن را به ObjectId تبدیل کنید. بنابراین باید کلاس ObjectId() را از ماژول bson وارد کنید، که کدگذاری و رمزگشایی BSON (Binary JSON) را مدیریت می کند.

برای ویرایش app.py را باز کنید:

nano app.py

ابتدا وارد کردن زیر را در بالای فایل اضافه کنید:

flask_app/app.py

from bson.objectid import ObjectId

# ...

این کلاس ObjectId() است که از آن برای تبدیل شناسه رشته ها به اشیاء ObjectId استفاده می کنید.

سپس مسیر زیر را در پایان اضافه کنید:

flask_app/app.py

# ...


@app.post('/<id>/delete/')
def delete(id):
    todos.delete_one({"_id": ObjectId(id)})
    return redirect(url_for('index'))

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در اینجا، به جای استفاده از دکوراتور معمولی app.route، از دکوراتور app.post معرفی شده در Flask نسخه 2.0.0 استفاده می کنید که میانبرهایی را برای روش های رایج HTTP اضافه می کند. برای مثال، @app.post(“/login”) یک میانبر برای @app.route(“/login”، method=[“POST”]) است. این بدان معناست که این تابع view فقط درخواست‌های POST را می‌پذیرد، و پیمایش به مسیر /ID/delete در مرورگر شما، خطای 405 Method Not Allowed را برمی‌گرداند، زیرا مرورگرهای وب به‌طور پیش‌فرض درخواست‌های GET را دارند. برای حذف یک todo، کاربر روی دکمه ای کلیک می کند که درخواست POST را به این مسیر ارسال می کند.

تابع شناسه سند کاری را که باید حذف شود دریافت می کند. شما این شناسه را به متد ()delete_one در مجموعه todos ارسال می‌کنید و شناسه رشته‌ای را که دریافت می‌کنید با استفاده از کلاس ObjectId() که قبلاً وارد کرده‌اید به ObjectId تبدیل می‌کنید.

پس از حذف سند todo، کاربر را به صفحه فهرست هدایت می کنید.

سپس، قالب index.html را ویرایش کنید تا دکمه Delete Todo اضافه شود:

nano templates/index.html

حلقه for را با افزودن یک تگ <form> جدید ویرایش کنید:

flask_app/templates/index.html

    {% for todo in todos %}
        <div class="todo">
            <p>{{ todo['content'] }} <i>({{ todo['degree']}})</i></p>
            <form method="POST" action="{{ url_for('delete', id=todo['_id']) }}" >
                <input type="submit" value="Delete Todo"
                       onclick="return confirm('Are you sure you want to delete this entry?')">
            </form>
        </div>
    {% endfor %}

ذخیره کنید و فایل را ببندید.

در اینجا، یک فرم وب دارید که یک درخواست POST را به تابع view delete() ارسال می کند. شما به todo[‘_id’] منتقل می‌کنید تا کاری را که حذف می‌شود، مشخص کنید. شما از متد ()firm موجود در مرورگرهای وب برای نمایش پیام تایید قبل از ارسال درخواست استفاده می کنید.

اکنون صفحه فهرست خود را بازخوانی کنید و دکمه Delete Todo را در زیر هر مورد انجام دهید. روی آن کلیک کنید و حذف را تایید کنید. شما به صفحه فهرست هدایت می شوید و کار دیگر در آنجا وجود نخواهد داشت.

اکنون راهی برای حذف کارهای ناخواسته از پایگاه داده mongoDB خود در برنامه Flask خود دارید.

برای تایید حذف، پوسته مونگو خود را باز کنید و از تابع find() استفاده کنید:

db.todos.find()

باید ببینید که مواردی که حذف کرده اید دیگر در مجموعه کارهای شما نیستند.

نتیجه

شما یک برنامه وب کوچک Flask برای مدیریت کارهای انجام دادید که با پایگاه داده MongoDB ارتباط برقرار می کند. شما یاد گرفتید که چگونه به یک سرور پایگاه داده MongoDB متصل شوید، مجموعه هایی ایجاد کنید که گروهی از اسناد را ذخیره می کنند، داده ها را در یک مجموعه وارد کنید، و داده ها را از یک مجموعه بازیابی و حذف کنید.

https://vpsgol.net/product/vps-germany/

https://vpsgol.net/product/vps-usa/

https://vpsgol.net/product/vps-france/

https://vpsgol.net/product/vps-canada/

https://vpsgol.net/product/vps-poland/

https://vpsgol.net/product/vps-netherlands/

https://vpsgol.net/product/vps-england/

برچسب‌ها:اتصال به سرور MongoDB, اتصال به سرور مجازی, برنامه Flask, برنامه های کاربردی وب, پایتون, حذف Todos, خرید سرور مجازی, خرید سرور مجازی قوی, راه اندازی PyMongo, سرور مجازی, نحوه استفاده از MongoDB